De Geertetoren

Over de eerste klokken is niets bekend, aangezien de oudst bewaarde kerkmeestersrekening van 1530 is. In de zestiende eeuw waren er twee grote klokken in de toren aanwezig: de Ghertrut, die in 1477 door de Utrechtse klokkengieter Steven Butendiic werd gegoten, en een wijwaterklok. Verder hingen er nog twee kleine klokjes in de toren en een misklokje in het vieringtorentje van de kerk.

Na de Reformatie bleef alleen de Ghertrut als oude klok hangen. Doordat veel kerken in die periode werden afgebroken, was er een grote voorraad klokken beschikbaar. Hieruit werd de Jezus-Maria-Johannesklok voor de Geertetoren gekozen. Net als het gelijknamige, iets kleinere exemplaar in de Domtoren, werd deze klok in 1506 door Geert van Wou gegoten. De twee klokken klinken prachtig samen en men kan veronderstellen dat ze ooit samen in een toren hebben gehangen; de experts tasten daarover echter nog in het duister.

Op 10 februari 1943 werd de klok van Van Wou door de Duitse bezetter gevorderd en afgevoerd. Hoewel de klok zeer oud was, stond hij op de lijst om snel omgesmolten te worden. Dankzij de Inspectie Kunstbescherming kon de klok na vele omzwervingen in januari 1946 terugkeren. De klok werd voorzien van een gedicht van J.C. Bloem en na de restauratie van de kerk in 1957 opnieuw in de toren gehesen. Pas in 1961 werd de klok daar weer luidbaar opgehangen. De luidmotoren weigerden echter geregeld dienst en sinds 1991 worden de historische klokken met de hand door leden van het Utrechts Klokkenluiders Gilde geluid. In 2006 werden de klokken aan nieuwe rechte luidbalken opgehangen, waardoor ze nog veel fraaier dan voorheen over de zuidelijke binnenstad klinken.