Op donderdagavond 18 april verzamelde zich een klein gezelschap in de Lutherse Kerk aan de Hamburgerstraat. Zij kwamen voor de jaarlijkse Algemene Leden Vergadering van het Utrechts Klokkenluiders Gilde. Gelukkig had de buiten heersende lentekou geen bezit van de intieme kerk genomen. Voorzitter Alma van Bommel was door andere werkzaamheden elders gebonden. Remco Berendsen, vice-voorzitter nam haar taak over. Na het welkom leidde hij de vergadering soepel door de agenda heen.
De agenda
Drie jeugdluiders en drie volwassen luiders ontvingen hun certificaat van bekwaamheid. Ze zijn aan het luidersbestand toegevoegd. De penningmeester zag zijn jaarverslag positief beoordeeld door de kascommissie. De contributie gaat volgend jaar met 2,50 omhoog. De toekomst kwam aan de orde. Er komt mogelijk een echt Gildehuis. De onderhandelingen met de Gemeente lopen. Aftredende bestuursleden zijn herkozen en luidmeesters herbenoemd. Het aantal luiders zal door op De Dom met boventalligheid te werken, met vier worden uitgebreid.
Traditioneel is het tweede deel van de ALV gereserveerd voor een spreker. Deze keer was dat ds Frans Willem Verbaas, predikant en schrijver. Hij schreef een roman over Suster Bertken. Geen onbekende voor het UKG. In 2004 voegde het Gilde de Bertken toe aan de Buurtoren, om het zo het gelui weer op de originele sterkte te brengen. De Bertken is tevens de Gildeklok, die bij speciale gilde gebeurtenissen geluid wordt.
Berta Jacobsdochter, een lezing
Verbaas schetste op onderhoudende wijze het leven en werken van Berta Jacobsdochter. Kind van een hoge geestelijke van de Domkerk. Berta liet zich in 1457 als Suster Bertken “inkluisteren” in een kluis van 3,5×3,5 m aan de rand van de Buurkerk. Een gedenkplaat in de Choorstraat geeft aan waar dat ongeveer geweest moet zijn. Zij hield deze vrijwillige “begrafenis” maar liefst 57 jaar vol. Bertken verwierf hiermee onder de bevolking een soort heiligenstatus. Ze was geliefd, ze was in haar kluis aanspreekbaar en verleende een soort pastorale zorg. Ze was ondanks de beperkingen, baas in eigen huis en daarmee een vrije vrouw. Bertken at nooit vlees of zuivel en was daarmee een “vegan” avant la lettre. Kortom een boeiende vrouw. Historici speculeren over haar motieven. Wilde ze boete doen voor de zonden van haar vader, Jacob van Lichtenberg of wilde ze afstand nemen van de wereld van de kerkelijke pracht en praal? In 1514 overleed ze, de Domklokken luidden tweemaal en dat was ook toen al bijzonder. Suster Bertken is begraven onder haar kluis.
Suster Bertken is verkrijgbaar in de boekhandel (22,99).
En ook deze ALV sloot met een hapje en een drankje.
Foto’s: Norbert Stap
