“Het leven van ieder van ons is door het corona-virus fors veranderd. Ook het leven in de stad ziet er anders uit. Stille straten, lege terrassen, geen klokkengelui over de stad. Het zijn ingrijpende tijden die ieder van ons op een andere manier raken. Angst, kwetsbaarheid, verlies, ziekte en onzekerheid houden ons in verschillende mate bezig. Blijf ik gezond, blijven mijn geliefden gezond, hoe ziet de toekomst eruit, hoe lang gaat dit nog duren…? Allemaal vragen waar we de antwoorden niet op weten. Troost en steun kan gevonden worden in sociale contacten, die voor veel leden nu helaas op een laag pitje staan. Ook de contactmomenten in onze vereniging, voor velen van jullie een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven, zijn weggevallen. Troost kan ook geput worden uit het klokkengelui, klokken die ons bemoedigen, troosten, steunen, verblijden….”
Met bovenstaande aanhef richtte het bestuur van het UKG een brief aan de leden van het gilde. Een bericht dat hen op de hoogte stelt dat er vanwege de pandemie de eerste tijd in Utrecht maar weinig klokken geluid zullen worden
Geloof, hoop, liefde en vrijheid
In Amsterdam luidde de Oude Kerk haar klokken nog wel. In zijn wekelijkse column in de NRC (18 april) beschrijft Tommy Wieringa zijn gang, in het voetspoor van een luider, omhoog, naar die klokken. Het is woensdagavond kwart voor zeven. Om precies zeven uur zullen de klokken: Hoop, Geloof, Liefde en Vrijheid over de stad “van haar zonden beroofd door het virus” weerklinken.
Wieringa neemt De Liefde voor zijn rekening. Hij beschrijft hoe eeuwenlang de klokken voor de burgers de boodschappers van de stad waren. Men kende de klokken bij klank en naam. Hoe anders is dat tegenwoordig. “Niemand daar beneden wist dat het de klokken van hoop waren die daar klonken en dat ze voor hen klonken”. Desondanks worden ze toch geluid!
Na het luiden “waarbij de klokken soms wonderbaarlijke harmonieën voortbrachten en soms hun eigen gang gingen” , begaf de columnist zich naar boven waar de klokken van het carillon hangen. Gegoten door de gebroeders Hemony en Eijsbouts. Uitkijkend over de stad ontwaart hij een vreemde nieuwe wereld. “Een wereld met minder ruis”. Achter de horizon ziet hij zendmasten die in brand zijn gestoken. Want net als vroeger zoeken mensen naar een schuldige van een plaag van deze orde. De Amerikanen? De Chinezen? Of 5G? Een verschil met vroeger: toen kregen de Joden de schuld.
Als u de column wilt lezen klik dan hier.
