College
Op vrijdagavond 8 november vond de vierde en laatste lustrumlezing plaats. Een volle Michaelskapel in de Domtoren kreeg college van klokkengieter Simon Laudy. Simon werd onder De Dom geboren en het verhaal gaat dat hij, kijkend naar de restauratie van de toren in 1972, besloot om klokkengieter te worden.
Wordingsproces
Aan de hand van lichtbeelden nam Simon zijn gehoor mee naar zijn atelier in Finsterwolde. Voor ons ontvouwde zich het wordingsproces van een klok. Van de tekening op pakpapier tot het gieten van het gloeiend gestookte brons in een mal. En uiteindelijk de verlossing van de creatie uit die mal. Met de spanning van de gieters over de klankkleur, de toon, van de klok.
Interactie
Simon toonde zich een vlotte verteller, die met plezier de interactie met de zaal aanging. Er gingen geregeld vingers in de lucht. De klokkengieter vertelde over klepels die op den duur vervangen moeten worden en gebarsten klokken die heel goed gelast kunnen worden. Weliswaar met verlies van originaliteit. Over de toon van de klok, waar hij veel over te zeggen had. En over alles dat er omheen zit, zoals de (kruk) as, de touwen en de stoel.
Herstel traditie
Simon en zijn medewerkers hebben een oude traditie in ere hersteld. Het gieten van de klok ter plaatse. Dat deed hij bijvoorbeeld in 2018 met de jeugdklokken op het Domplein. En in maart van dit jaar in Loppersum, waar de Kinderklok is gegoten. Hier kun je dat zien.
Foto: Norbert Stap.
